maandag 9 oktober 2017

... een Mona

Deze augustus werden de moeders van tienermeisjes blijgemaakt met een nieuw patroon van Griet, moeder van Emma en Mona en creatieve geest achter het blog "Emma en Mona" .
Na het heerlijke zwierrokje Lotta en het doe-er-nog-maar-een-paar-extra short Pippa werd er een nieuw gratis patroontje toegevoegd: de Mona. Een heerlijk sportief rokje dat hier ook al een hit belooft te worden.

Op vakantie zag ik het patroon voorbij komen en zette het meteen op mijn to-sew-lijst voor na de vakantie. Dat werd íets later dan gedacht (mede omdat mijn biaisbandvoet niet op de nieuwe Pfaff bleek te passen), maar toen ik eenmaal stof, band én voetje had, zat het rokje in een mum van tijd in elkaar.

Voor mijn 12 jarige dochter van 162 cm lang maakte ik op advies van Griet maat 14 jaar, wat voor haar precies goed was.
Haar even oude maar net iets langere en rondere zus paste het ook en verlangde het iets langer (en ik iets wijder). Op naar een maatje groter!

Jongste magere spriet van nog net geen tien jaar (lengte 150,5 cm maar qua breedte passend in 134-140) paste het uiteraard ook en vond het prima. Waar ik het toch echt niet mee eens ben.




Tot besluit nog één dingetje: Mona heeft nu haar eigen rokje. Maar wat gaat Emma krijgen??


Stof: Playing in the snow van Poppy Europe , Irene's Stoffen

Biaisband:  Irene's Stoffen

dinsdag 26 september 2017

... sleuteletui tutorial

Ideaal voor tieners, zo dacht ik. Niet én een sleutelbos én een portemonnee meenemen maar het gewoon combineren. Eerlijk is eerlijk, in mijn middelbare schooltijd liep ik ook met zo'n etui in mijn spijkerbroek rond. Zolang je nog bankpasloos rond loopt, zijn ze ideaal.
Maar hoe maak je zo iets eigenlijk? Ik kon er geen tuto of handleiding van vinden maar met enige etui-ervaring is het eigenlijk niet zo moeilijk.  

Men neme voor een etui met de eindmaten circa 11 bij 8 cm:
- twee stukken kunstleer / kurkleer / canvas / stevige stof voor de buitenkant van ongeveer 12 x 8 cm;

- een stuk stevige stof voor een voering in het midden van ca 12 cm bij  9 cm. Ik gebruikte hier een stuk denim voor.
Waarom is dit stuk groter? Omdat bij de buitenkant nog een rits tussen de delen gezet wordt, zodat het totaal ongeveer 1 cm groter wordt;

- twee ritsen;
- een reepje kunstleer of stof en een sleutelring.

1. Markeer op de achterkant van de twee stukken buitenstof twee knip-lijnen.
Op het ene deel komt deze in het midden, op het andere deel komt deze op ongeveer 1/3e.
Of te wel: verdeel één deel in twee stukken van 12x4 cm, en verdeel het andere in een stuk van 12x5,5 cm en een stuk van 12x2,5 cm. Een verdeling van 3 om 5 kan trouwens ook.


2. Knip het stuk op de kniplijn doormidden en stik tussen ieder van de geknipte delen de rits vast.
Je hebt nu één deel met de rits in het midden en één deel met de rits op 1/3e van de stof.
Als het goed is zijn beide delen nog steeds even groot, alleen breder omdat de rits er tussen is gezet.


3. Neem een reepje kunstleer/stof, sla dit dubbel en bevestig het aan de verkeerde kant van de stof, aan de gesloten kant van de rits die in het midden van de stof zit.

4. Rits van de beide stofdelen de rits half tot drie kwart open en leg de beide stofdelen met de goede kanten op elkaar. Zorg er voor, dat de beide gesloten einden van de ritsen in tegenovergestelde richting van elkaar liggen.
Zet de delen vast met behulp van knijpers of spelden.


 5. Pak nu het stofdeel voor de binnenkant. Controleer of dit de maat heeft van de stofdelen-met-rits. Zo niet, pas het aan.
Leg het binnen-stofdeel op de verkeerde kant van het stofdeel met 1/3e rits verdeling en pin vast.


6. Stik het etui rondom vast.
Voor maximale controle stikte ik eerst de beide lange zijden en daarna de beide korte zijden. Knip de hoekjes af.



7. Keer het etui door de rits in het midden volledig te openen en om het overige deel van het etui te vouwen.
 
 

8. Haal de sleutelring door het bevestigde reepje stof, en klaar.




Al met al viel het me mee. Voornamelijk veel denk werk en minder stikwerk.

donderdag 21 september 2017

... de zomer van het kurkleer

Dit voorjaar (ja, ik loop zóó ver achter met bloggen) zwichtte ik eindelijk en schafte kurkleer aan. Na alle creaties op het web jeukten mijn handen.
De bedoeling was dus een tas voor mij zelf te maken, maar toen was het - opeens - tijd voor de juffencadeautjes. Natuurlijk weet iedere moeder dat die tijd komt, maar met alle verwikkelingen in groep 8 én een cultuurproject op het einde van het jaar waren de cadeautjes op de 'te doen lijst' terecht gekomen.
Vandaar dat ik naar het snelste materiaal greep dat er voor handen was.


De beide juffen van groep 6 ontvingen een supersimpele grote etui.
Zelfs ongevoerd, zodat dit in een vloek en een zucht gefabriekt was. De goudopdruk in combinatie met een bijzondere rits voor een wauw factor.


De juf van groep 8, die twéé dochters onder haar hoede had (en de klas zonder collega draaide) had recht op een groter project. Aangezien zij bekend staat om haar uitstapjes in de natuur en haar voorliefde voor vossen besloot ik een waterfleshouder te maken.
Met een beetje bling...

Vervolgens werd het tijd om de oudsten te voorzien van de broodnodige zaken voor hun eerste jaar op het middelbaar. Cool, understated en toch een beetje bling. Jawel, na de juffencadeaus waren de dames helemaal vóór kurkleer. Vooral als ze zelf de kleur van de rits mochten uitzoeken. Zodat tijdens de vakantie onder de naaimachine rolden:
- twee etuis;
- één potloden etui;
- twee sleuteletuis;
- twee hoesjes voor de oortelefoontjes.

 
Natuurlijk werd niet alles in één keer gemaakt.
Ik begon met de drie etuis. Twee in verschillend formaat met mintkleurige ritsen.

 En één met een jeansblauwe rits voor het kind dat stoerder wil dan haar zus.



Twee weken later leek me een sleuteletui-annex-portemonnee toch ook wel erg handig.

Dat is dus een etui met twee ritsen en een scheiding tussen de twee buitenkanten. Eén rits geeft toegang tot de sleutelbos, de ander tot een portemonnee. Ideaal - maar één ding om mee te nemen. De dames waren verrukt en dan zullen we maar niet al te lang uitweiden over het verlies van één van beiden na anderhalve week gebruik, potjandorie! Sloddervossen zijn die pubers.

Toen ik tóch bezig was maakte ik nog een ruimte besparend envelopje voor de oortjes.
Bij het inrichten van de tassen kwam ik er achter dat er in beide rugtassen (Eastpack en The Pack Society) geen enkele mogelijkheid was om iets mee te bevestigen. Werkelijk, wat onpraktisch!!! Gezien de prijs van de tassen zou zoiets toch mogelijk moeten zijn.

Gelukkig was een musketonhaakje zó aangebracht in de naadtoeslag van het voorvak. Ik had per slot van rekening niet voor niets een D-ring aan het envelopje bevestigd.

Klaar voor het nieuwe jaar - waarvan de eerste lesdag bij ons op 6 september viel, dus nog niet zo gek lang geleden.

Alexandra bemerkte overigens wel in haar eerste week meteen wat het risico van een naaiende moeder is. Tijdens haar eerste les Textiele Werkvormen (mam, wat een leuk vak!!! Maar we mogen volgend jaar pas op de naaimachine. Jammer hè) merkte haar lerares meteen op wat een ontzettend mooie etui ze had. ;-) Jammer kind, de docente weet nu dat je naai-genen hebt. Dat wekt verwachtingen!!


Kurkleer: K-Bas en MBCork
(Garen bij kurkleer: Gutermann  nr 139)
Ritsen: Irene's Stoffen
D-ring: Fournituren . nl

vrijdag 28 juli 2017

... Rood!

Kijk! Er wordt hier wel weer genaaid, alleen het bloggen wil nog niet zo lukken....

Het meenemen van de jongste dochter naar een stoffenzaak begint een heikele affaire te worden: ze heeft visies! Zo moest en zou zij persé een leder staal in rood hebben.
Om te vormen tot een tasje. En uit de ritsen opruiming werd er ook een exemplaar gevist met een mooie greep.
De technische uitvoering - daar heb je je moeder voor.



Een mooi vakantieproject mét leercurve aangezien dit de eerst keer was dat ik mij aan leer waagde. (Gelukkig had ik nét stofklemmetjes aangeschaft)


En weg was ze weer, om de tas met allerlei onmisbare spulletjes te vullen, zoals lipgloss....



Leer staal & rits: Irene's Stoffen
Tassenband: Fournituen . nl

Tassenklemmen: K-bas . be
 

woensdag 8 maart 2017

Raglan vs Raglan (een patroon vergelijking)


Kijk er de winkels maar op na: het raglanshirt is here to stay. Heel de puber-mode lijkt in de ban van het shirt met de schuine mouwinzet en afwijkende mouw-kleur. Dat is al een tijdje zo, maar ook de komende zomer kun je eigenlijk niet zonder.
Ook de dochters hier zijn er fan van. Eerder maakte ik al een sushishirt en een matroesjka-trui, maar na grote groeispurten zijn de garderobes toe aan uitbreiding. Ten minste, die van de oudsten, want de jongste loopt te showen met het (voor haar zus verlengde) sushishirt.

Gelukkig viel vlák voor mijn verjaardag in 2015 mijn oog op het boek van By Eva Maria. Op haar blog had ik al vele tiener-creaties langs zien komen, die mij goed aanspraken. Maar ik hád nog geen tieners! Ach ja, dat is slechts een kwestie van tijd....
Even goed kreeg ik manlief zo ver om contact op te nemen met Eva, zodat ik (verrassing!) op mijn verjaardag een gepersonaliseerd en gesigneerd exemplaar mocht ontvangen.

Urban Style bevat twaalf patronen voor meisjes én jongens in de maten 146 tot M, waarbij maat 176 gelijk is aan maat XS. Een echt doorgroei boek dus!
Alle patronen zijn genoemd naar favoriete steden van Eva en dragen namen als Bangkok Basic, Capetown Cool en Lazy London. Het raglanshirt is genaamd "Awesome Oslo" (a.k.a. A.O.) en trok meteen onze aandacht.

Omdat we dus twee verschillende raglanshirts in de garderobes hebben, is het interessant om ze te vergelijken.

Knippie
Awesome Oslo


















- De halsopening: Het Knippatroon voorziet in een behoorlijk wijde hals.
In de matroesjka versie was deze erg wijd omdat ik er elastisch biasband op zette in plaats van een randje, maar ook in andere versies sluit de hals niet mooi aan. In de A.O. is dat anders.

- De rug: Het rugpand van de A.O. is aan de bovenkant smal en hoog. Heerlijk aansluitend in de nek, wat hier hoog gewaardeerd wordt.
Sowieso is het patroon wat smaller dan het wijde Knippiepatroon.

- De maatvoering. Het Knippatroon is behoorlijk oversized qua wijdte. Bijna hobbezakkerig. Lang dacht ik dat het aan de slankheid van de dochters lag, maar me pasvorm van de A.O. is gewoon beter. Daarmee hangt ook samen:
- De mouwen. De mouw inzet van de A.O. is wat stijler dan de wijdlopige Knippie én voorzien van manchetten. Dat maakt de mouw van een goede lengte voor lange, slungelige tiener armen, terwijl bij de Knippie de mouwen óf verlengd óf tot over-de-elleboog ingekort moesten worden, maar nooit goed waren.


- De tailleband. Tja, de A.O. heeft er wel één en de Knippie niet.
Het geliefde Sushishirt had daardoor altijd een beetje een A-lijn look, wat ik er ook aan deed.

De conclusie moge duidelijk zijn: Awesome Oslo is in ons huishouden een overduidelijke winnaar.

Qua patroon gemak mag ik nog vermelden dat de patronen uit Urban Style ook nog eens een stuk makkelijker over te trekken zijn dat de krioelende lijnen van de Knippie.
Het enige min-puntje is dat de benodigde stoflengte niet vermeld is bij de patronen in Urban Style. Dat is een bewuste keuze van Eva, omdat dat toch goed zelf te bepalen valt. Dat is waar, maar ik had het tóch wel fijn gevonden. Ach, een boek kan toch niet geheel perfect zijn.



Patronen:
- Lange sweater, patroon nummer 31 Knippie 6/2014

- Awesome Oslo, "Urban Style -  zelfmaakmode voor tieners" van Eva Goris / By Eva Maria, 
ISBN 978905856531, uitgave d.d. oktober 2015

dinsdag 28 februari 2017

... een Oslose sprinkhaan

Februari kunnen we officieel uitroepen tot maand van de pyjama. Want langste kind had natuurlijk nóg een pyjama nodig......
Dit keer testte ik een nieuw patroon voor de bovenkant uit: de Oslo uit het boek 'Urban Style' van Eva van By Eva Maria.
Gecombineerd met een aangepaste Grasshopper uit de Ottobre in een rest groene nicky velours. Als deze combinatie geen lente zegt, weet ik het niet meer!

 

maandag 20 februari 2017

... groen en goud


Voorjaarsvakantie! Tijd voor een supersnelle versier knutsel!
Uit de ontzettende stapel haaraccessoires (je weet wel, drie dochters met lange haren) dook een haarband op. Mooi groen met een gouden accentje, maar helaas wel gesneuveld.




Ik overtuigde de eigenaresse dat de haarband écht weg moest, maar dat we er natuurlijk ook nog wel wat mee konden doen. Een paar knipjes, wat druppels lijm en een broch-speldje verder, was Madeleine het daar helemaal mee eens...

maandag 13 februari 2017

... Paars !!!!

Al heel lang geleden beloofde ik een nichtje een tas. Een tas naar eigen verlangen: hij moest groot zijn, en waterbestendig en vakjes hebben en die schuine hengsels waren ook wel erg leuk. Samen doken we achter het beeldscherm en zij wees aan welke stoffen en kleuren naar haar smaak waren. En haar smaak was echt héél anders dan de mijne.... paars, en een boombaststofje vond ze ook érg leuk.

Tja, de ontvanger mocht kiezen, dus grasduinde ik door de winkel van Irene en sloeg in.
En toen? Toen stopte het project. Maanden lang keken het paarse kunstleer en de gezaagde boomstammen mij verwijtend aan: 'Maak ons!'. Stapels stofjes kocht ik en de kinderen groeiden maar door, maar het paars veroorzaakte een bottle neck.
Ik kon me er maar niet toe zetten.



Was het project moeilijk? Nee, wat uiteindelijk was het met wat uurtjes her en der binnen een week gepiept. Ik kan alleen maar constateren dat het de stofkeuze was die mij volledig blokkeerde.
Uiteindelijk stelde ik mij een deadline: vóór de tweeling-verjaardag móest het af zijn, zodat de tas dan overhandigd kon worden. Ik zette mij over de dip heen en voilà: een tas waarvan iedereen mij verzekerd dat deze leuk en hip is en op veel bijval kan rekenen. Alleen wil ik hem toch echt niet zelf hebben..... Gelukkig was de ontvangster er dol- en dol blij mee!


Een zeer geliefd onderdeel in de tas (werkelijk ie-der-een viel het op): een afklikbare sleutelringhouder.
 

 De binnenkant:

 Eindelijk af!!!

 Ok, over de details ben ik dan wel weer tevreden....

Patroon: Zo Geknipt met een twist van Ffynch
Stoffen: 

Donkerpaars kunstleer (dik) - Irene's Stoffen
Boomstammenstof - Irene's Stoffen






maandag 6 februari 2017

... zwart met bloemetjes

Foei, wat een groeispurt hebben de dames het afgelopen jaar gehad. Caroline begon en groeide maar liefst 10 centimeter in het afgelopen jaar. Geen wonder dat ze aangaf dringend nieuwe nachtkleding nodig te hebben (in aanvulling op de gekochten en innig geliefde Harry Potter pyjama maat XS).Dat betekende dus nieuwe patronen tekenen (niet mijn favoriete klus)  en test exemplaren.
 
Ik tekende een Grasshopper uit de Ottobre 4/2011 in maat 164 en maakte de pijpen van de legging wijder. Dat werd gecombineerde met het lange sweater model met raglanmouwen uit de Knippie 6/2014. Bij elkaar een prima combinatie!
Wel vind ik de sweater wat te wijd vallen in een gewone tricot, dus dat is alvast een eerste aanpassing...





Stofje: Stenzo, uit de stoffenkast dus al een paar seizoenen oud

zondag 29 januari 2017

... over het vieren van boeken

Nu de kinderen ouder worden en ik met de oudsten in de bibliotheek van B boeken naar C en een incidenteel D boek migreer, zoek ik natuurlijk ook wel eens op het web naar boekentips, achtergrond informatie en - altijd heel belangrijk - antwoord op de vraag 'Wat heeft deze schrijver nog meer geschreven?'. Al surfend kwam ik een hele wereld van boekbloggers tegen. Enthousiaste twintigers (met een incidentele tiener ertussen?) die hun liefde voor boeken uitbundig delen. En die boekendozen unboxen....

Wauw, wat een flashback!!! Ik werd volledig (en gewillig) die wereld ingezogen, volledig in de ban van deze moderne variant van mijn jongere ik. Het lagere-school kind  dat elke zaterdag in de lokale bibliotheek was te vinden om al haar boeken (3 lees- en 4 informatieboeken was de regel) om te ruilen en spaarde voor het meest fantastische leesboek dat ze gezien had. Die voor een rapport steevast een boek kreeg. De tiener die liever ging boek-winkelen dan kleding-winkelen en die alle boekwinkels in het centrum kende. En inmiddels het lokale bibiliotheekfiliaal had ingeruild voor de grote 'stadsbieb', het grote kernfiliaal. 

De studente die de hoofdstedelijke boekwinkels bezocht: Scheltema Holkema Vermeulen, Atheneum, Waterstones, het American Book Center. OMG het ABC - de uren die daar zijn doorgebracht!  De twintiger die naar Londen op vakantie ging en op de terugweg het handvat van haar koffer brak omdat hij te zwaar beladen was met boeken (ja, dit was pré internet, Amazon, Barnes & Nobles....). Waar ze drie lessen uit leerde: 1) zorg voor een stevige koffer, 2) ga altijd met de boot en 3) ga met je stapel boeken naar de servicedesk van de boekhandel en laat de meeste boeken gewoon versturen met de Royal Mail.
Zoals het allereerste deel van Harry Potter, waar in Nederland nog niemand van had gehoord, maar in Engeland al een behoorlijke hype aan het worden was.....
Dat meisje werd vervangen door een fervent internet-winkelaar met accounts in Amerikaanse bookshops. 

En toen.... toen werd ik moeder van een tweeling. Met andere belangen. Boekwinkelen werd vervangen door kleding-winkelen (want wat groeien ze snel) en lezen gebeurde een stuk minder, want de kinderen zaten nooit stil. Engelse boeken werden vervangen door Nederlandse prentenboeken (met in de avonduren een incidenteel 'eigen' boek). En Annie M.G. natuurlijk. Eindeloos veel Annie!
Als (voormalig) booknerd had ik natuurlijk één missie: mijn kinderen kennis laten maken over de wonderbaarlijke wereld van boeken! Dus gingen de oudsten twee in de maxi-cosi naar het lokale bibliotheekfiliaal en werden ze in huis bedolven onder de boeken. En zo komen we op het punt waar we nu zijn: met drie kinderen die alles uit hun handen laten vallen als je aankondigt naar de bibiliotheek te gaan en feilloos de weg weten in de diverse boekhandels. Laaiend enthousiast worden van de wetenschappelijke bibliotheek in het Teylers Museum en in het Rijksmuseum graag spieken in de ornamentale bibliotheek dáár. Sowieso worden bibliotheekkaarten maximaal gevuld, met een overloop naar hun moeders kaart, die gelukkig 16 boeken op haar kaart kan lenen.... Maar met hun (volgende week) 12 en 9 jaar nog nét te jong zijn voor de Young Adult boeken (waar ik me al lekker op aan het 'inlezen' ben).
Goed, díe flashback dus!!

Na dit hele verhaal kon ik natuurlijk niets anders dat óók eens een bookbox bestellen. Nog geen Engelstalige, want zo goed is hun Engels niet. En ook geen Young Adult, want in die fase zijn we nog niet (hoewel ik toch echt wel kwijlend allerlei unboxingen met de meest fantastische goodies heb gezien - zoals deze sokken. Alle dames in huis willen die sokken hebben!). Daarom was ik zo ontzettend blij toen Sandra van Celebrate Books een nieuwe box lanceerde: De Celebrate Books Junior Box met als leeftijdsindicatie 10+.
Daar paste maar één woord bij: HEBBEN!
Direct na de aankondiging half december bestelde ik de box. Uitlevering half tot eind januari...... Het wachten viel zwaar. Afgelopen vrijdag kwam de postbode dan toch langs. Éven dacht ik nog het pakket tot de verjaardag van de oudsten te bewaren, maar dat stuitte op zware tegenstand. Dat boekenfeestje moest nog dit weekend worden uitgepakt werd mij van drie kanten te verstaan gegeven (zelfdiscipline is niet zo'n dingetje bij (pre-)pubers ;-) )

Zodat - tadaaa - de eerste officiële unboxing  hier ten huize een feit is:


Bovenop de inhoud ligt een kaart met een welkomswoord én de inhoudslijst. Het is dus zaak die niet meteen te lezen, want dat verklapt veel!
Aan de zijkant zag Madeleine meteen een donker pakje schemeren: speelkaarten! Maar geen gewone.
Omdat ik al een idee had om welk boek het ging, begreep ik dit cadeau, maar de dochters vroegen zich toch af wat dit met boeken te maken had, hoewel ze het wel eens waren dat het hele mooie kaarten waren.
Daarna een felgekleurd zakje met heerlijkheden:
Een boekenlegger van de Engelse versie van het boek, een fraaie pin én een sticker met allemaal het zelfde ontwerp. En een ketting waarvan verzucht werd: "Waanzinnig!" en een welgemeend "Die is móói!".
Het volgende laagje was ook al een schot in de roos: een magisch opschrijfboekje met wederom hetzelfde ontwerp.

Daarna het ingepakte boek: inderdaad, Serafina en de zwarte mantel van Robert Beatty.
Geafficheerd als het spannendste boek van het jaar...
Lannoo heeft er een prachtige editie van gemaakt. De kaft illustratie doet mij qua sfeer denken aan de Nevergirls serie waar de jongste vorig jaar in de ban van was, maar dan een tandje mysterieuzer.

Daaronder nog een kaart met de handtekening van de schrijver en een mooie quote uit het boek.
En toen was de koek op. Tijd om alles nog eens goed te bekijken en te constateren dat het een prachtig verzorgde box is, waarin alles fijn op elkaar afgestemd is.
De achterkant van de boekenlegger kondigt alvast het tweede deel aan....
De goodies werden verdeeld (waarbij ze alledrie wel het notitieboekje wilde hebben, er twéé gegadigden voor het tijgeroog waren en de speelkaarten in de gezamenlijke kast verdwenen). Nu eens kijken wie als eerste het boek leest en het mysterie van het tijgeroog oplost (mooi, maar waarom zit die erbij? is de heersende gedachte).

Rest hierna nog één vraag: Sandra, wanneer komt de volgende junior box uit?????

Ook hebberig geworden? Neem een kijkje bij Celebrate Books op het web of op facebook....
#CelebrateBooks #unboxing