donderdag 25 september 2014

Museum hier, museum daar ... Verzetsmuseum junior (Amsterdam)

Eerder meldde ik al dat ik binnen een week tweemaal in Amsterdam vertoefde.
Eénmaal voor mijzelf, en éénmaal voor een studie-dag uitje.
Je moet toch wat, wanneer de leraren in de schoolbanken kruipen.

Tijdens de uitreiking van de Museuminspecteur prijzen kregen de ouders een praatje te horen van de directeur van het Verzetsmuseum. Nu moet ik zeggen dat ik eerst dacht, mwwah, moet dat nou een verzetsmuseum voor kinderen, maar de directrice schetste heel duidelijk de doelen  en de doelgroep.
Het verzetsmuseum beslaat, anders dan de naam doet vermoeden, niet alleen het verzet, maar wil een beeld schetsen van de hele Tweede Wereldoorlog en de belevenis van burgers daarvan.
In plaats van een (zo verwachtte ik) stoffige collectie verzetskrantjes is het een modern, multimediaal museum.
Toen de dames ook nog folders ervan in handen kregen én spontaan riepen dat ze daar naar toe wilden, moest het op de agenda geplaatst worden.

Het kindermuseum is gericht op kinderen vanaf 9 jaar. Dat leverde een probleem op met de aanwezigheid van een 6 jarige. Gelukkig werkt de locatie van het museum goed mee: het ligt schuin aan de overkant van Artis, zodat de familie zich splitste. De oudsten met mij mee naar het museum, de jongste met papa naar Artis.

Voorafgaand aan het bezoek bezochten we de website van het museum.
Dat is niet alleen nuttig om te peilen of het wat is voor je kind, het introduceert meteen de vier kinderen die in in het museum centraal staan:  Henk, een doorsnee jongen, Eva, een Joods meisje, Jan, zoon van een dominee in het verzet en Netty, dochter van een NSB burgemeester.
Dat is meteen ook de volgorde van het doe-boekje dat je bij de ingang krijgt.
Pas thuisgekomen drong het tot me door hoe uitgekiend die volgorde is: van 'normaal, maar wel vreemd en eng", naar 'heel erg', naar 'er zijn ook mensen die er wat aan proberen te doen', en tot slot nog het tegenovergestelde gezichtspunt, maar dan ook 'wat gebeurde er met de pro-Duitse Nederlanders aan het einde van de oorlog'.
Héél goed is dat in het laatste deel wordt verteld hoe het verder ging met de echt bestaande hoofdpersonen.

Door de tijdmachine gingen we naar binnen.
En kwamen op een pleintje met vier huizen terecht



Het was een intense belevenis. In het huis van Henk schrokken de dames van de deurbel - Er staat een Duitse soldaat voor de deur! En bij Eva's verhaal werden ze meegezogen in het verhaal van haar onderduiken (moeten we eigenlijk onderduiken? vraagt haar broer zich af), het verraad en haar verblijf in het kamp.

In Jan's huiskamer ontcijferden ze morse en code boodschappen naar Engeland, en bij Nelly snapten ze maar niet dat Nelly niet begreep hoe oneerlijk ze bezig waren en leerden ze over propaganda.

Als je zin hebt kun je de diepte induiken: op allerlei plekken kun je deurtjes opendoen waarachter de verhalen van andere kinderen verteld worden. Van Sinti kinderen, of van kinderen die de oorlog niet overleefden.

In alle huizen van de kinderen zijn er knoppen met hun foto's op laatjes en deurtjes aangebracht: daarachter is dan wat te vinden. Maar eigenlijk is alles wat je ziet een verhaal: de oliefles in de keuken bij Henk, de jassen met Jodensterren bij Eva.

En alles, maar dan ook alles mag worden aangeraakt. Het is een geweldig museum voor kinderen, met een serieuze onderwerp.
De dames raden het echt iedereen aan. (En nu willen ze naar het Anne Frank Museum.....)

Verzetsmuseum Junior
Plantage Kerklaan 61
1018 CX Amsterdam
Parkeren op de parkeerplaats van Artis (niet in de zomervakantie)


zondag 21 september 2014

... de smaak van de herfst II

Appeltjes zijn hier altijd favoriet, en jaloers wordt gekeken naar de klasgenoot die ('echt heel vaak, mama') een zakje zonnatura gedroogde appeltjes in zijn lunchbox heeft. Dat die in een zakje met Kikker opdruk komen, kan ze niet deren - de inhoud is zeer gewild.
Helaas voor de dames ben ik niet van plan om per kind een mini-zakje gedroogd fruit aan te schaffen.
Maar als pluspunt wil ik wel voor ze experimenteren met het drogen van appeltjes in de oven.

De groentela kuchte twee vergeten Pink Ladies op, die ik met de mandoline in super dunne plakjes sneed. Om wille van het experiment belandde de eerste lading via een kaneelsuiker-badje op een met bakpapier bekleedde bakplaat, en de tweede lading zonder een dergelijk badje maar werd de rest van de kaneelsuiker daar overheen verdeeld.


Ik deed wat research naar droogtijden en oventemperaturen maar kon niets eenduidigs vinden.
Mijn keuze van 100 graden met de oven op hete-luchtstand, zonder open deur.
Na een anderhalf uur verwijderde ik ze voornamelijk omdat het tijd was om het avond eten in de oven te schuiven. Na het avondeten gingen ze in de afkoelende oven nog even mee-afkoelen.

Tot mijn verbazing was er verschil tussen de beide besuiker methoden.
De aan één kant 'gedipte' exemplaren bevatten blijkbaar meer suiker, want zijn glanzender én bleven platter.

 De willekeurig bestrooide (en gemiste) exemplaren krulden veel meer op en werden bruiner.
Links suikergedipt, rechts 'naturel'

Het testpanel, bestaande uit drie kritische consumenten onder de 10 jaar van het vrouwelijk geslacht, proefde beide soorten blind en waren unaniem in hun oordeel: appelschijfje A was het lekkerste.
Tot hun stomme verbazing was dat .... het niet 'gedipte' schijfje.
Degene met de minste suiker dus. Maar (volgens het panel) wel met de meeste echte appelsmaak.

Het was een echte eye-opener voor ze: méér suiker ís niet altijd lekkerder!


woensdag 17 september 2014

... in de Jordaan - shoptip & terug naar mijn roots

Toevalligerwijs kwam ik binnen een week tweemaal in Amsterdam.
Ik hou wel van die gekke stad. Ik studeerde en werkte er, maar de stad geeft altijd onverwachte plekjes prijs. Zo werd ik deze keer door een vriendin meegesleept naar de Jordaan, waar ik maar zelden was.
Nee, deze foto staat niet op zijn kop
Op maandagmorgen tuften we na de spits de hoofdstad in om vervolgens de auto op de Lindengracht te parkeren. Daarvandaan is het niet ver lopen naar de Noorderkerk en de Westerstraatmarkt, die er elke maandag van 9 tot 12 staat.

Omdat ik riep dat we ook toeristisch gingen doen, liepen we op de Lindengracht eerst nog even naar het standbeeld dat er stond.
Ach kijk - een standbeeld voor Theo Thijssen, schrijver van "De Schoolmeester".
Hoewel wij - als moeders van 9 jarigen - toch onze twijfels hadden over de pose van deze schoolmeester. In de moderne tijd wordt daar toch anders naar gekeken, constateerden we.

Keuvelend liepen we richting de Noorderkerk. Aan de voet van de Noorderkerk is een markt met stalletjes met wat vroeger tweedehands goed heette, daarna 'brocante' en tegenwoordig 'vintage'.
Potten en pannen en LP's en kleding en serviezen en sieraden, voor elk wat wils dus.
Wat er ook staat, en wat ons hoofddoel was, is een grote kraam van Exota.
Exota? Waar moeten we dat van kennen? Mijn gedachten gaan uit naar een limonademerk uit de jaren vijftig, dat voortleeft in jurisprudentie over product aansprakelijkheid.
Tegenwoordig is het de naam van een (twee) winkel(s) in de Jordaan, en van het bedrijf dat achter  King Louie en Petit Louie zit.

In hun kraam op de Noordermarkt verkopen zij kleding voor dames en kinderen. Het is hun outlet-punt: samples, oude collectie, testexemplaren, je vindt er van alles.
Verwacht geen keurig op maat gesorteerde stapeltjes of gerangschikte rekken. De kleding komt uit grote zakken, ter plekke wordt een hap uit het labeltje geknipt en het kledingstuk beland op een grote hoop in de kraam. Grabbelen geblazen dus. Gelukkig zijn de maatlabeltjes nog wel prima te lezen.
En eerlijk is eerlijk - voor de prijzen die ze rekenen mag je best wat moeite doen.
De kinderkleding kost 15 euro (20 voor gebreide jurkjes), damesrokjes, -jurkjes, -vestjes zijn iets meer. Rond de 25 euro. Besteed je meer dan 50 euro, dan gaat er nog 10 euro vanaf, bij 100 gaat er 20 vanaf.
Ik kocht er een veloursjurkje in maat 1-2, een katoenen gebreid jurkje met borduursel in maat 8-10, een zwart-wit noppenvestje in 8-10 en een rode houndstooth jurk in 10-12 en rekende 50 euro af.
 (Tja, de dames schelen nog maar 11 cm. Zie hier respectievelijk 6 j 10 mnd en 9j 7 mnd in het jurkje 8-10 jaar. Dat overigens voor de jongste bestemd is, maar waar ze zo te zien nog heel lang mee gaat doen.)
Vestje 8-10 jr, jurk 10-12 jr en nog een beetje lang

Als je er om vraagt krijg je zelfs een route beschrijving naar de winkel mee:
Keurig toch?

Bij de fourniturenkraam op de Westerstraatmarkt zwichtte ik nog voor de aanbieding "3 klosjes Gutermann garen voor 6 euro" en mijn vriendin was in haar sas met stukjes leer die ze bij de leerkraam kocht (en de twee rokken en een vest die ze voor 60 euro bij King Louie/Exota kocht)

Dwalend door de Jordaan drentelden we terug naar de auto...

In de Karthuizerstraat viel mijn oog op deze entree
Hmmm, huiszitten... waar kende ik dat van?
Toen flitste het door mijn hoofd - uit de genealogiegegevens van mijn familie. Dat was ondersteuning voor armlastige burgers die nog in hun eigen huis woonden. Toen schoot me ook opeens te binnen dat er iemand op het Karthuizerkerkhof begraven moest zijn. En van welke kerk in Amsterdam waren die doopgegevens ook al weer?

Het hofje was in ieder geval zonnig en charmant (tegenwoordig dan, hè).

Thuis gekomen dook ik de genealogiegegevens in voor een opfrisbeurt.
De directe mannelijke lijn van mijn vader is vanaf het huwelijk van Cornelis (uit Selt / Sylt) met Bartha (uit Steenwijk) in 1760 in Amsterdam tot 1937 in Amsterdam te vinden. Bartha is inderdaad in het Karthuizerkerkhof begraven. Ze woonden overigens in de Goudsbloemstraat in de Jordaan.
En hun kleinzoon Pieter werd in 1791 gedoopt in de Noorderkerk.....
Ach, ik was blijkbaar gewoon een ochtendje terug naar mijn wortels!

zondag 14 september 2014

... koelkast opruiming

Niet alleen mijn stoffenkast puilt uit (Ja, wanneer wordt er weer eens genaaid??? Dit was toch een NAAIblog.... Het antwoord is : zodra de Janome van haar zeer lange verblijf bij de reparateur terugkomt), maar na marktdag ook mijn koelkast.
Het afgelopen jaar heb ik gemerkt dat ik een vreemde verhouding met groente en fruit heb: in de supermarkt dwaal ik verdwaasd rond tussen alle 'aantrekkelijk' uitgestalde waren en is er niets wat mij trekt. Maar zet me op de markt, en ik heb spontaan last van keuzestress.
Wat ook niet helpt is het gemak van van mijn favoriete groente- en fruitkraam. Er ligt veel voorverpakt voor het grijpen en de meeste dingen zijn 1 euro per zak.
Maar ook het andere fruit is niet echt duur te noemen (zoals 3 euro voor een kilo sappige Reine Victoria pruimen).
Voor een tientje ga je met twee, drie tassen groente en fruit weg, en daarna puilt de (koel)kast uit. En vindt ik na verloop van tijd nog wat 'vergeten' groenten in de groentela.
Zoals twee aubergines die nu echt plaats moesten maken, maar niet in het menu ingepland waren.

Ik haalde de mandoline uit de kast en sneed ze in dunne plakken.
Om het interessant te houden nam ik een koekenpan, waarin ik in de schijfjes in olijfolie bakte, en een grillpan, waarin ze zonder olie gegrilld werden.
Caroline was de eerste die op de geur af kwam en meteen in was voor  een smaaktest.
Na zorgvuldig proeven was haar oordeel dat de gegrillden het lekkerste waren ('meer smaak, mama!').  Als beloning mocht ze tijm knippen van de plant bij de voordeur (de zonnigste plek).
Ik deed de schijfjes in een grote glazen (uitgekookte) pot met een viertal tijmtakjes en wat gevriesdroogde knoflookblokjes en topte het af met olie.


In de koelkast lekker laten intrekken, en daarna heerlijk in de pasta of op een luxe broodje....

zaterdag 13 september 2014

... yoga?





En deze yogapositie heet, uhmmmm, de giraffe?

(Woensdagmiddag in de hoofdstedelijke dierentuin....)

donderdag 11 september 2014

... de smaak van de herfst

De aardbeien worden duurder, perzikken en ander zacht zomer fruit stijgt allengs in prijs en verdwijnt van de marktkraam. Maar gelukkig wordt hun plaats ingenomen door andere groente- en fruit soorten.
Zoals pruimen, kleine groene Reine Claudes of heerlijke sappige paarse Reine Victoria's.
Neem nou deze, die barsten van het sap...


Ook doen er allerlei herfst groenten hun intrede, die er op het eerste gezicht niet altijd even aantrekkelijk uitzien.

 Maar waar je gewoon doorheen moet kijken
Heerlijk Herfst!

zondag 7 september 2014

Doeboek 11 & 12: Magic Loom Bedeltjes! en Magic Loom Xtreem!

In de jeugdafdeling van de bibliotheek vond ik twee boeken die de dames straal over het hoofd gezien hadden, maar wél graag wilden meenemen.
Beiden zijn uit de serie Magic loom van uitgeverij Moon.
Googlend kwam ik er achter dat ze in de winkel een euro of 5 moeten kosten.

Beide boeken zijn van een handzaam formaat, ongeveer A5 gekanteld.
Het papier is mat en voelt stevig aan.
De bibliotheek exemplaren zijn geplastificeerd maar voor zover ik kan zien niet extra ingebonden zodat het een stevige gelijmde paperback moet zijn.
De bladspiegel is rustig, er is een duidelijke inhoud-zonder-fratsen en de beschrijvingen zijn goed te volgen.

1. Bedeltjes!
Bij het woord 'bedeltjes' denk ik aan hangertjes van -pakweg- 1, 1,5 cm groot die je aan een ketting of armband kunt doen. in dit boek staan wel figuren die je als bedeltje zou kunnen gebruiken zoals de banaan, het appeltje of de bloemen, maar voor het merendeel zijn ze behoorlijk groot.
Als poppetje aan een (school)tas zijn ze dan ook prima geschikt.
Maar je kunt ze natuurlijk ook gewoon neerzetten.
Van de twee boeken was dit het boek waar ik het eerste figuren van zag verschijnen, zoals de uil (die prompt in de wasmachine mee-lifte), de aap en het stinkdier. De geloomde raket werd zelfs als huiswerk ingezet (nee serieus - in het kader van 'planning' moest een getekend dan wel geknutseld vervoersmiddel ingeleverd worden).
Het schattige vosje heb ik helaas nog niet mogen ontvangen...
Ook geschikt voor jongens.....
en blokfluitspelende meisjes.
 



2. Xtreem!

Uit dit boek zijn hier in huis (nog) geen werkstukken gemaakt. Dat is enerzijds te wijten aan de concurrentiestrijd in huis ('dat is MIJN loom'), maar anderzijds ook aan de opzet van de werkjes.
Van de 25 projecten zijn er maar liefst 11 waar twee of drie (!) looms nodig zijn.










Zoals voor deze glow-in-the-dark sterren (die natuurlijk ook in wit, zilver of goud voor kerst gemaakt kunnen worden):


Dit duidelijk geen boek voor beginners en ook niet voor bezitterige brusjes.
Jammer dat niet op de buitenkant vermeld is dat er meerdere looms nodig zijn. Ons huishouden telt er wel meerdere, maar ik kan me heel goed voorstellen dat dat niet overal het geval is.

Verder zijn de dames niet erg aangetrokken tot een piratenooglapje , ijshockeystick of skelethand, maar dat is puur persoonlijk. Het spek daarin tegen zie ik nog wel eens langskomen. Maar zelfs voor de eieren zijn meerdere looms-naast-elkaar nodig.


 De kern vragen:
- Is er een project dat ik zou gaan maken?
Ik misschien niet, maar sprekend voor de dochters: absoluut.

-  Is het een boek dat ik zou gebruiken voor projecten voor mijn kinderen?
Ja zeker, ik kom er niet aan te pas. Het loomen gaat maar door.

- Is het een boek dat ik zou kopen?
Ja en nee. Ze hebben eigenlijk wel genoeg loomboeken!
Mocht ik er toch een willen aanschaffen, dan zou het 'Bedeltjes!' zijn. 'Xtreem' is hier niet zo populair.

Colofon:
Magic Loom Bedeltjes!

25 coole designs in alle kleuren van de regenboog
Becky Thomas & Monica Sweeney, met designs van Neary Alguard
ISBN 978-90-488-2401-4
Uitgeverij Moon

Magic Loom Xtreem!
25 spectaculaire, nog nooit vertoonde designs voor eindeloos veel plezier
John McCann, Becky Thomas & Monica Sweeney
ISBN 978-90-488-2402-4
Uitgeverij Moon