zondag 26 februari 2012

... en Primark

Vorige week was ik bij één van de twee Nederlandse vestigingen van Primark.
Als anglofiel heb ik daar natuurlijk al van alles over gehoord, maar tot een bezoekje was het nog niet gekomen.
Zelfs op een maandagmorgen om 10:30 was er al behoorlijk wat winkelend publiek.
Toch liep ik er wat verdwaasd rond. Misschien lag dat aan de maat die de grootste dames hebben.
Ik koop nu 134-140 voor ze. Dat betekent dat ze uit de eerste serie kinderkleding zijn (de kleuter serie) en in de serie vanaf 128/134 terecht zijn gekomen. Die door loopt tot de tienerleeftijd.
En dat is nou net het probleem: ik vindt die kleding alweer zo 'volwassen', en ze zijn nog maar zeven.
Misschien is dat ook de reden waarom ik momenteel zoveel kleding voor ze maak.

Bij de Primark slaagde ik onverwacht en voor geen geld  - 10 euro de twee - voor twee polojurkjes. In maat 140 - wat in het Engelse systeem maat 9/10 jaar is. En die de dames prima passen.

Dat matensysteem brak me trouwens wel op bij het jurkje dat ik voor ons jongste meisje kocht.
Net vier geworden, 108 cm lang. Dus kocht ik - heel verstandig dacht ik - maat 116 = 5/6 jaar. Dat moet toch passen.....
Nou, misschien lag het aan het model van het jurkje, maar dit was het resultaat:

Leuk als je van jaren '30 Rie Cramer mode houdt, maar naar mijn smaak is dat toch echt te kort. Zeker toen ik haar op haar knieën zag spelen/kruipen en haar billen nauwelijks bedekt werden.
Wat te doen? Terug naar Primark? Dochterlief was wel helemaal verknocht aan het rokje geraakt tijdens het passen. Maar ik had het gevoel dat een nog grotere maat toch niet echt ging werken.
Terugbrengen en geld terug? Kan, maar het was maar 7 euro en terugbrengen gaat aan benzine meer kosten.

De oplossing "we zetten het rokje gewoon aan een nieuw shirt" kon op de volledige goedkeuring van ons huistirannetje rekenen. Ze was al zwaar teleurgesteld toen ze hoorde dat ZIJ HAAR jurk niet aan kon.
Dus op naar de Hema voor een blauw shirtje.
Ik heb mezelf zelfs overtroffen. In plaats van voor een effen donkerblauw shirt te gaan, werd het donkerblauw met lichter blauwe stippen. Stippen EN bloemen in één jurk!!! Ik wordt nog eens hip!



Nu is alleen de vraag: telt het ook als recyclen als je nieuwe kleding 'samenstelt'?

donderdag 23 februari 2012

... winkelt velours

Als je met een kind gaat winkelen, kom je soms met verrassende aankopen thuis (wie kent ze niet - de beruchte impulsaankopen). En soms - wordt je aangenaam verrast.
Zo ging ik met oudste dochter Caroline op jacht naar nicky velours, omdat ze zo dol is op haar cirkelshirt.
Helaas was er geen leuk printje te bekennen bij Jan Sikkes.*
Maar ze werd wel helemaal verliefd op een stofje met een iets langere pool, in heel donkerrood/paarsig. Een onmogelijk kleurtje om te fotograferen, maar zeer klassiek.
DAAR wilde ze wel een jurkje van.....
En zo gezegd, zo gedaan.
Er zijn wel twee nadelen: de jurk is niet te fotograferen aangezien hij of op school of in de wasmand zit.
En Caroline krijgt geen rust van Madeleine als ze haar "teddyberenjurk" aanheeft. Want ze is nu net zo zacht als een knuffel....

*) Zijn er bij jullie ook bijna geen stoffenzaken meer? Hier is het dramatisch geworden. Op een Jan Sikkes en een kleine dure onafhankelijke zaak is er niets meer. En dan woon ik toch echt in een stad met 150.000 inwoners.
Gelukkig is er sinds dit najaar een vestiging van De Stoffenkraam in een kleinere stad hier in de buurt. Dat scheelt weer iets.

zaterdag 18 februari 2012

... znok

Kent u ZNOK?
Ik niet, maar als je de Ottobre leest, kom je wel eens stofjes van dit Zweedse merk tegen.
In blogland zag ik allerlei producties met Znok-stof, vooral vanuit België.
Maar ja, daar zijn ze sowieso veel beter voorzien van stofjes. Daar kun je ook Liberty stofjes kopen, die in Nederland toch wel heel schaars zijn.

Maar goed - terug naar het onderwerp.
Znok heeft een schattig stofje met een olifant er op. Als je naar de wimpers kijkt, is het volgens mij (en belangrijker - volgens Caroline) een meisjesolifant. En dat is dan weer perfect als je dochter als belangrijkste knuffel een olifant heeft.
Zie hier Caroline met Ollie en een heleboel mini-Ollies.
Volgens mij kan dat best nog voor een net-zeven jarige.
(alleen jammer dat ik vandaag alweer een winkelhaak op het zitvlak van deze rok ontdekte - ik heb een wildebras-in-rokkenfase).

dinsdag 14 februari 2012

... heel veel taart

U had nog wat van mij tegoed - want bij een verjaardag hoort natuurlijk taart.
En waar drie verjaardagen worden gevierd horen .... 3 taarten.
Prinsessentaarten om precies te zijn. Met ieders favoriete prinses.
Om het een beetje dragelijk te houden had ik natuurlijk wel vooruitgewerkt.
Twee weken voor de verjaardag gingen er in de vriezer: een redvelvet cake, een citroen cake en een biscuitcake, allemaal al in de goede bolvorm gebakken, en drie puntzakken met botercreme.
Twee dagen voor het feest: uit de vriezer halen, vullen met jam en botercreme en afsmeren met botercreme.
Een dag voor het feest: versieren met rolfondant en marsepein.
En het nieuwste keuken speeltje: eetbare goudverf. Dat mag nog wel iets meer training....

En blij dat de dames waren:
 En degene waar ik het meeste tevreden over was:

En ze waren nog lekker ook!
(Gelukkig maar)

vrijdag 10 februari 2012

... cadeauzakjes

Vandaag is het partijtje van de 7 jarige dames.
En nu kan ik natuurlijk gewoon zakjes kopen om wat lekkers mee naar huis te geven.
Maar ik kwam allerlei leuke taart/cupcake dingetjes tegen. En we gaan een taart knutselen. En ik had nog stof liggen. Dus gebruikte ik deze tuto van KamielEnOdille en maakte ze een stukje kleiner.

(Komt mijn moeder langs, ziet de mooie afgewerkte naden en zegt:
"Oh, je hebt een Engelse naad gebruikt."
"???"
"Ken je die niet? Dat heet een Engelse naad."
"O!!"
Weer wat geleerd - de kennis van moeders is ook onovertroffen)

Ik woon in dezelfde stad als deze webwinkel en kan dus de aankopen gewoon ophalen (en dan meteen nog andere dingen zien....). Daar kwamen de leuke gummetjes, cupcakeringen en potloden vandaan, en nog cupcake en ijsjes tattoos voor op het feestje.
De haarspeldjes en notitieboekjes was ik al eerder bij de Primark tegengekomen.

Het zoete feest kan beginnen!

woensdag 8 februari 2012

... blijde kinderen

Inmiddels zijn de beide grote dames 7 geworden.
De cadeautjes waren een groot succes. "Er zitten lapjes in!! En een schaartje! En..."etc.
De naaikoffertjes moesten meteen uitgeprobeerd worden.
Met een rokje voor de knuffel van kleine zus. dat groene gedrocht daar

 En een stoffenboekje voor het groene gedrocht de liefste slaap-knuffel.
En 's middags werden ze ook nog bewonderd:

Grappig genoeg vertelde een buurvrouw dat zij in de jaren vijftig precies zo'n naaikoffertje had gekregen, maar dan egaal rood. Dat had ik nog niet eerder gehoord - blijkbaar ben ik nu heel nostalgisch/retro bezig.


Zo zien Ariel en Aurora er nu uit

En dit mag poppengemeenschap doen als de grote dames moeten eten
 Het was een fijne verjaardag!
(nu alleen het partijtje nog)

maandag 6 februari 2012

... prinses Ariel

Eerder schreef ik al dat ik een plannetje had voor Ariel.
Dat komt omdat ik - alweer een hele tijd geleden - deze blog tegen kwam : Mermaid.
Het fijne van haar uitleg is dat het patroon voor zo ongeveer alle poppen bruikbaar is.


Carolines favoriete prinses is Ariel, en natuurlijk wilde ze de Ariel pop van Zapf hebben.
Maar die komt niet met een vissenstaart. En zeg nou zelf - wat is een zeemeermin ZONDER vissenstaart?
Niets toch!

Gelukkig had ik nog een stukje groene velours de panne liggen van een truitje voor kleine zus. En een perfect bijpassend stukje groene vilt dat precies groot genoeg was. Lila vilt zat er niet in de verzameling, maar paars wel. En wat toepasselijke zee-pailletten.

Aan de slag! Van de eerste sessie, die voor Ariel heb ik geen foto's, maar van Ariels zusje (vraag me niet welke, maar er zal vast wel een blauwe bij zijn) wel. Die krijgt Madeleine. Anders heb ik oorlog in huis.
En natuurlijk zat Ariel nog in de verpakking, dus mag mijn blonde pasmodel demonstreren. Denk er gerust rood haar bij.
Dit is de lengte van het lapje dat je nodig hebt:

Naai de zijkant(en) in model en leg een zoom in de bovenrand.
Als je dit breed genoeg doet, kun je nog een tweede zoom leggen, zodat je een tunneltje krijgt waar je elastiek door kunt rijgen. (wel een gaatje laten) Het effect is dan een opstaand randje.

Speld het model van de vissenstaart op het dubbelgevouwen vilt.
Stik dit langs het papieren model door.
Doe het smalle stuk van de staart in het smalle stuk van de vin en stik vast.
Stik een dwarse naad vlak boven de verbreding.
Stik de vin door, te beginnen met de middelste naad.
Werk dan vanaf de middennaad naar links of naar rechts, telkens opschuivend met een voetbreedte.
Bij het stikken van een nieuwe naad gaat de zijkant van de voet dus langs de al gestikte naad.
Let goed op bij het begin en einde van het stiksel. Dit is een precisieklusje.
Knip het overtollige vilt af.

Rijg nog even een elastiekje door het bovengemelde tunneltje en fabriceer een bijpassend bikinitopje uit vilt.
Het topje van Angry Chicken werkt niet op deze poppen, aangezien er op die plek net een gewricht zit.
Vandaar de schouderstukken.

En dan kunnen de dames zwemmen en kletsen. Belle is voor de gelegenheid ook maar even zeemeermin geworden.

vrijdag 3 februari 2012

... prinses Aurora

Doornroosje wordt hier in huis eigenlijk altijd Aurora genoemd en is een persoonlijke favoriet van Alexandra.
Het kostte me meer tijd dan het in elkaar zetten van een kinderjurkje, maar uiteindelijk is het dan gelukt: een echte roze Aurora jurk voor Jolina.
Hoewel ik het nooit kan laten Alexandra er op te wijzen dat Aurora in de film toch echt de blauwe jurk veel meer aan heeft dan de roze, moest het toch de roze worden....


Voor het geval iemand net zo gek op haar kinderen is als ik zal ik de basis gegevens hierbij geven.
Het bovenstuk is relatief eenvoudig. De het lijfje is een omgekeerde trapezium van 10 cm breed aan de bovenkant en 8 cm breed aan de onderkant en 8 cm hoog.
De schouders zijn 1,5 cm breed aan iedere kant, met daar tussen een soort van boothalsje.
Ik zette die af met elastisch biasband. Een puntkraag werd me echt te gortig.
De mouwen zijn 8 cm wijd en 6 cm lang.
Zet één schouder aan elkaar, werk de hals af, sluit de andere schouder.
Naai het zoompje in de mouwen.
Zet de mouwen in en naai deze vast.
Naai dan in één keer de onderkant van de mouwen en de zijkant van het lijfje dicht.
Let op: met elastische stof kun je dit doen, anders moet je een achtersluiting fabriceren.
Dit is het makkelijke gedeelte.

Dan de witte puntrand (ggrrrr....)
Meet de omtrek van het bovenstuk. Bij mij was dit (ongeveer) 18 cm.
Dan gaan we rekenen. 18 gedeeld door 5 punten (of zes als je wilt).
Enfin: dit werd mijn mal:
Ik nam een stuk van een wit reclame-T-shirt dat de man des huizes niet ging dragen en vouwde het dubbel.
Verstevig één kant met strijkvlieseline en legde de goede kanten op elkaar.
Trek de mal om op de strijkvlieseline.
Stik de potlood strepen door - met uitzondering van de lange rechte kant aan de bovenkant.
Knip de overtollige stof af en keer de stof.
Strijk alles zo plat mogelijk.
Stik de punten door (optioneel).

Rijg de puntenstrook aan het bovenlijf.
De rok is twee maal een rokdeel van 20 hoog, 9,5 cm bovenbreedte en 22,5 cm onderbreedte.
Naai de zijkanten aan elkaar.
Speld of rijg dit onder de puntenstrook aan het bovenlijf.
Stik aan elkaar vast. Wat een **** karwei is, aangezien het lijfje niet zo breed is en je 2 lagen velours de panne en 2 lagen tshirtstof aan elkaar moet zien te krijgen. En geen extra plooien...

Als dat gelukt is en ik moest ook een extra ophaal lostornen zodat de rok niet opeens op een plek korter was kun je de zoom afwerken. En een zucht van verlichting slaken.
En kijken of het ding eigenlijk nog wel past.
Gelukkig is de velours de panne dusdanig rekbaar dat de jurk zowel over het hoofd als over de heupen kan worden aangetrokken.

En nee, er komt GEEN blauwe variant van.

Maar "natuurlijk" wel bijpassende schoentjes